معرفی کتاب کتابخانه نیمه شب

جملاتی از کتاب که شاید انگیزه‌ی خواندن باشند

کتاب کتابخانه نیمه‌شب با پاراگراف زیر آغاز می‌شود: «نورا سید نوزده سال پیش از آنکه تصمیم به مردن بگیرد، در گرمای کتابخانه کوچک مدرسه هیزلدین در شهر بدفورد، پشت‌ میز کوتاهی نشسته بود و خیره به صفحه‌ی شطرنج نگاه می‌کرد. چشمان خانم‌ الم، کتابدار کتابخانه برقی زد و گفت: نورا عزیزم طبیعیه که راجع به آینده‌ات نگران باشی. خانم الم نخستین حرکتش را انجام داد. اسبی از روی ردیف مرتب سربازان سفیدرنگ پرید.

معلومه که به خاطر امتحان‌هات نگران می‌شی، اما می‌تونی هرچیزی که دلت بخواد بشی، نورا به احتمالات ممکن فکر کن. هیجان انگیزه. – آره فکر کنم همینطوره. – تمام عمرت هنوز پیش روته. – تمام عمرم. – می‌تونی هرکاری بکنی، هرجایی زندگی کنی، مثلا جایی که مثل اینجا اینقدر سرد و مرطوب نباشه. نورا مهره‌ی سرباز را دو خانه جلو برد. سخت بود خانم الم را با مادرش مقایسه نکند، مادری که با نورا جوری رفتار می‌کرد که گویی اشتباهی بود که نیاز به تصحیح شدن داشت.»

پاراگرافی از کتاب کتابخانه نیمه شب را که اشاره به داشتن هدف در زندگی دارد، می‌خوانیم: «آدم‌های با استقامت نسبت به بقیه‌ی آدم‌ها تفاوت ذاتی خاصی ندارند، تنها تفاوتشان این است که هدف مشخصی در ذهنشان دارند و می‌خواهند که به آن هدف دست پیدا کنند، در دنیایی که سرتاسر پر شده است از عوامل حواس‌پرتی، داشتن استقامت ضروری است. این توانایی باعث می‌شود وقتی بدن و ذهنت به انتهای تحملشان برسند، طاقت بیاوری، سرت را پایین بندازی و در خط خودت شنا کنی، بدون اینکه اطرافت را نگاه کنی و نگران این باشی که چه کسی ممکن است از تو جلو بزند.»

پاراگرافی دیگر که واگویه‌هایی از نورا سید است: «تا به حال شده است با خودتان فکر کنید: چه شد که کارم به اینجا رسید؟ انگار که در یک هزارتو گم شده باشید و همه‌اش هم تقصیر خودتان باشد، چون تک تک مسیرهای اشتباهی را که رفته‌اید، خودتان انتخاب کردید و می‌دانید که راه‌های زیادی وجود داشته که می‌توانسته نجاتتان بدهد، چون می‌توانید صدای آدم‌هایی را بیرون از هزارتو بشنوید که موفق شده‌اند از آن خارج بشوند و حالا با با یکدیگر صحبت می‌کنند و می‌خندند.

بعضی وقت‌ها نیز از بین پرچین‌ها یک نظر آنها را می‌بینید مثل هیبتی مات بین برگ‌ها که به نظر می‌آید خیلی خوشحال هستند که به موفقیت رسیده‌اندداند. البته شما هم از آنها متنفر نیستید، بلکه بیشتر از خودتان متنفر شده‌اید که توانایی‌های آنها را نداشتید و نتوانستید همه‌ی مشکلات را حل کنید. آیا تا به حال چنین فکری کرده‌اید یا این هزار تو فقط برای من است؟»