کتاب فرار از سیبری

بخشی از متن کتاب فرار از سیبری:

با آنکه هنوز نیمه ماه مارس بود، معهذا فورل تصور می کرد منظره یخ و برف در آن جا امری ابدی است، بخصوص شب ها که مثل همیشه هنوز سرد و یخبندان بود. فقط گاه در اواسط روز پوشش مه و ابر به کناری می رفت و صحنهای دیگر بر دامن طبیعت نقش می بست و الوان طلایی زیر گنبد بلورین آسمان چشم را خیره می کرد.

در یکی از چنین روزهای درخشانی بود که چشمان فورل به چادرهایی دوخته شد که فقط قسمت تیره و قیفی مانند آنها از سطح سفید برف ها بیرون زده بود.

برفهای انباشته پیرامون چادرها باعث شده بود که فقط نوک آنها مشخص شود و چنانچه سر و صدایی که از آن جا بلند بود، توجه اش را جلب نمی کرد، ممکن بود به طور کلی چادرها از دیدش پنهان باقی بماند. وقتی نزدیک تر شد مردمی را مشاهده کرد که در میانشان کودکان به نوعی بازی با دود سرگرم بودند.

آنها به او اشاره هایی حمل بر آشنایی دادند اما همان طور به بازی هم سرگرم بودند. این تصور برای فورل شکل گرفت که شاید آنها از قبل در انتظار او به سر می بردند.